1983'te askeri diktatörlüğün yıkılmasından sonra, birbirini izleyen demokratik hükümetler, Arjantin'i dünyanın en liberal ve müreffeh ekonomisi haline getirme iddiasında olan bir dizi reform başlattı. Yirmi yıldan kısa bir süre sonra, Arjantinliler kelimenin tam anlamıyla her şeylerini kaybettiler: büyük ulusal şirketler değerinin çok altında yabancı şirketlere satıldı; özelleştirmelerden elde edilen gelirler yozlaşmış yetkililerin ceplerine aktarıldı; revize edilmiş iş kanunları çalışanların tüm haklarını elinden almış; geleneksel olarak önemli bir gıda maddesi ihracatçısı olan bir ülkede yetersiz beslenme yaygındır; milyonlarca insan işsiz ve yoksulluğa düşüyor; ve tasarrufları nihai bir bankacılık çöküşünde ortadan kayboldu. Film, Arjantin'in yıkıma giden yolunu belirleyen çok sayıda siyasi, mali, sosyal ve yargısal yönü vurguluyor.